نقد شبهات ناظر به انتساب اضلال به خداوند با تاکید بر شبهات دکتر سها

یکی از صفات ناپسندی که زشتی و قبح آن، بر هر عقل سلیمی واضح و روشن است، ضلالت و گمراهی است و مبرهن است که گمراه کردن انسان توسط خداوند که خالق هستی و هادی به سوی سعادت و رستگاری است، امری غیرممکن است. تدبر در آیات قرآن کریم و تفحص در روایات اهل بیت علیهم السلام و همچنین ارسال هادیان برای بشریت، حکایت از تنزیه خداوند از صفت ناشایست اضلال و گمراهی، به معنای معهود خود دارد. اما با این حال عده‌ای از معاندان با استناد به برخی از آیات قرآن کریم، شبهاتی را در اثبات اضلال، تعذیب و مکر و فریب‌کاری خداوند متعال، ادعا کرده‌اند. از آن‌جایی که طرح اینگونه شبهات، خود باعث گمراه کردن انسان و از بین بردن شالوده ایمانی و اعتقادی او می‌گردد، جهت دفاع از ساحت ربوبی حضرت حق و قرآن کریم، ضرورت پرداختن به این موضوعات بیش از پیش احساس می‌شود. از این رو مسئله اصلی نوشتار حاضر، رد انتساب اضلال به خداوند متعال است و با روش توصیفی تحلیلی، به شبهاتی مانند جلوگیری از فهم انسان، گرفتن نور هدایت و خلقت شیطان به قصد گمراهی انسان، مجازات به کیفر گمراه شدن و شبهات دیگری در حیطه مکر، پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، نفی اضلال ابتدایی بندگان، عدم تصمیم به عذاب بی‌دلیل انسان و پر کردن جهنم و عدم فریب و مکر انسان‌ها توسط خداوند است. خداوند متعال با مخیر نمودن انسان، انتخاب مقصد هدایت یا ضلالت را بر عهده انسان نهاده و در عین حال، تأکید بسیارِ آموزه‌های دینی و قرآنی بر مسئله هدایت انسان و نزول کتب و رسولان به این منظور، نشان از هدف هدایت و نفی ضلالت از ساحت خداوند سبحان دارد.